dziwaczek (język polski) edytuj

 
dziwaczek (2.2)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zdrobn. od dziwak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) bot. Mirabilis L.[1], rodzaj roślin zielnych z rodziny nocnicowatych; zob. też dziwaczek w Wikipedii
(2.2) bot. roślina z rodzaju dziwaczek (2.1)

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lp od dziwaczka
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
(3.1) zob. dziwaczka
przykłady:
(2.2) Zapach kwiatów dziwaczka mieścił w sobie samotność wielu dawnych ogrodów z mojego życia[2].
składnia:
kolokacje:
(2.1) dziwaczek szkarłatnydziwaczek jadalnydziwaczek jalapadziwaczek pospolitydziwaczek peruwiańskidziwaczek długokwiatowydziwaczek wielobarwny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) człowieczek
(2.1) rodzaj
(2.2) roślina
hiponimy:
holonimy:
(2.1) nocnicowate
meronimy:
(2.1) dziwaczek szkarłatny, dziwaczek jadalny, dziwaczek jalapa / dziwaczek pospolity, dziwaczek peruwiański, dziwaczek długokwiatowy, dziwaczek wielobarwny
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziwak m, dziwaczka ż, dziwaczność ż, zdziwaczałość ż, dziw m, dziwadło n, dziwność ż, przedziwność ż, dziwienie n, zdziwienie n, podziw m, podziwianie n, wydziwianie n, wydziwienie n, udziwnienie n, udziwnienie n, dziwonia ż, zadziwienie n, zadziwienie n, dziwaczenie n, zdziwaczenie n, zdziwko n, dziwidło n, dziwoląg m
czas. dziwić ndk., zdziwić dk., zadziwiać ndk., zadziwić dk., podziwiać ndk., wydziwiać ndk., wydziwić dk., udziwniać ndk., udziwnić dk., zadziwiać ndk., zadziwić dk., dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk.
przym. dziwny, przedziwny, dziwaczny, zdziwaczały
przysł. dziwnie, przedziwnie, dziwacznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dziwak + -ek
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziwak
źródła:
  1.   Hasło „Mirabilis” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Mario Lewi, Stambuł był baśnią, tłum. Piotr Kawulok, Wydawnictwo Sonia Draga, Katowice 2016, ISBN 978-83-7999-551-6, s. 21.