wymowa:
IPA[ˌdvulʲiˈʦ̑ɔvɨ], AS[dvulʹicovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) postępujący według zasad podwójnej moralności
(1.2) daw. mający dwa aspekty, znaczenia[1]
(1.3) daw. mający dwa lica, dwie twarze[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mogę otwarcie powiedzieć, że nie spotkałem nigdy kogoś bardziej dwulicowego [...][3]
(1.1) Dlaczego właśnie Zbigniew Romaniuk jest bohaterem pana filmu? Przecież okazuje się osobą dwulicową, nie broni swych poglądów[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) obłudny, fałszywy, nieszczery, faryzejski, jezuicki, przewrotny, zakłamany
antonimy:
(1.1) szczery, prostolinijny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dwulicowość ż, dwulicowiec m
przysł. dwulicowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dwu- + lico + -owy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „dwulicowy” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „Dwulicy, Dwulicowy” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 603.
  3. MARCIN KOSTASZUK, Polska Głos Wielkopolski, 06/08/2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Marian Marzyński, Sennik polsko-żydowski, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.