dwu-

dwu- (język polski)

wymowa:

IPA: [dvu], AS: [dvu]

^ⓘ

znaczenia:

przedrostek

(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających dwukrotne wystąpienie czegoś

(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających całość składającą się z dwóch części

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Karawele były statkami dwu- lub trójmasztowymi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dwumasztowiec • dwukrotny

(1.2) dwudzielność • dwudzielny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. podwajanie n, dwa n

przym. podwójny, podwójny

licz. dwa

przysł. podwójnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dwa

uwagi:

zobacz też: obu-

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) two-, bi-
• francuski: (1.1) bi-
• hiszpański: (1.1) bi-
• niemiecki: (1.1) Zwei-, zwei-
• rosyjski: (1.1) двух-
• wilamowski: (1.1) töppół-, töppu̇ł-, tȫpu̇ł-, döppu̇ł-, dȫpu̇ł-

źródła: