karawela
karawela (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) żegl. jednopokładowy, dwu- lub trójmasztowy żaglowiec o wysokich kasztelach, gładkim poszyciu i płytkim zanurzeniu, używany od XV do XVII wieku[1]; zob. też karawela w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karawela karawele dopełniacz karaweli karawel celownik karaweli karawelom biernik karawelę karawele narzędnik karawelą karawelami miejscownik karaweli karawelach wołacz karawelo karawele
- przykłady:
- (1.1) Pierwotne piętnastowieczne karawele portugalskie zazwyczaj wyposażone były głównie w żagle łacińskie.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) caravel
- baskijski: (1.1) karabela
- czeski: (1.1) karavela ż
- francuski: (1.1) caravelle ż
- hiszpański: (1.1) carabela ż
- nowogrecki: (1.1) καραβέλα ż
- rosyjski: (1.1) каравелла
- słowacki: (1.1) karavela ż
- źródła:
- ↑ Wojsko, wojna, broń. Leksykon PWN, red. Marcin Kamler, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9, s. 128,
- ↑ Hasło „karawela” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 263.
- ↑ Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 117.