Poznań
Poznań (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Poznań dopełniacz Poznania celownik Poznaniowi biernik Poznań narzędnik Poznaniem miejscownik Poznaniu wołacz Poznaniu
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Poznaniu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Poznania • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Poznania • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Poznania • mieszkaniec / mieszkanka Poznania • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Poznaniu • pochodzić z Poznania • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Poznania
- synonimy:
- (1.1) peryfr. gród Przemysła
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Poznanianin mos, Poznaniak mos, Poznański mos, poznaniak m, poznanianin mos, poznanianka ż, poznańczyk mos, Poznańskie n, poznańskość ż, posnaniana nmos
- przym. poznański, podpoznański
- skr. pozn.
- przysł. poznańsko
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Poznań, Poznan
- arabski: (1.1) بوزنان
- białoruski: (1.1) Познань ż
- bośniacki: (1.1) Poznanj
- czeski: (1.1) Poznaň
- esperanto: (1.1) Poznano
- hebrajski: (1.1) פוזנן
- jidysz: (1.1) פּױזן (Poyzn)
- koreański: (1.1) 포즈난
- litewski: (1.1) Poznanė
- łaciński: (1.1) Posnania
- niemiecki: (1.1) Posen n
- nowogrecki: (1.1) Πόζναν m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) Познань ż
- słowacki: (1.1) Poznaň ż
- ukraiński: (1.1) Познань ż
- źródła:
- ↑ Polskie nazwy własne. Encyklopedia pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków 2005, s. 204.