Poznań

Poznań (język polski)

Poznań (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈpɔznãɲ], AS: [poznãń], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, stolica Wielkopolski; zob. też Poznań w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Poznań
dopełniacz	Poznania
celownik	Poznaniowi
biernik	Poznań
narzędnik	Poznaniem
miejscownik	Poznaniu
wołacz	Poznaniu

przykłady:

(1.1) Dwa lata temu przeprowadziłem się z Warszawy do Poznania.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) peryfr. gród Przemysła

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Poznanianin mos, Poznaniak mos, Poznański mos, poznaniak m, poznanianin mos, poznanianka ż, poznańczyk mos, Poznańskie n, poznańskość ż, posnaniana nmos

przym. poznański, podpoznański

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) st.pol. Poznan (imię)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Poznań, Poznan
• arabski: (1.1) بوزنان
• białoruski: (1.1) Познань ż
• bośniacki: (1.1) Poznanj
• czeski: (1.1) Poznaň
• esperanto: (1.1) Poznano
• hebrajski: (1.1) פוזנן
• jidysz: (1.1) פּױזן (Poyzn)
• koreański: (1.1) 포즈난
• litewski: (1.1) Poznanė
• łaciński: (1.1) Posnania
• niemiecki: (1.1) Posen n
• nowogrecki: (1.1) Πόζναν m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) Познань ż
• słowacki: (1.1) Poznaň ż
• ukraiński: (1.1) Познань ż

źródła: