Inowrocław

Inowrocław (język polski)

panorama Inowrocławia (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌĩnɔˈvrɔt͡swaf], AS: [ĩnovrocu̯af], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• akc. pob. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Inowrocław w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Inowrocław
dopełniacz	Inowrocławia
celownik	Inowrocławiowi
biernik	Inowrocław
narzędnik	Inowrocławiem
miejscownik	Inowrocławiu
wołacz	Inowrocławiu

przykłady:

(1.1) Po ślubie zamieszkali w Inowrocławiu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Inowrocławiu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Inowrocławia • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Inowrocławia • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Inowrocławia • mieszkaniec / mieszkanka Inowrocławia • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Inowrocławiu • pochodzić z Inowrocławia • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Inowrocławia

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. inowrocławianin m, inowrocławianka ż

przym. inowrocławski, podinowrocławski

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. Junowłodzisław < st.pol. juny + Włodzisław co było nawiązaniem do dzisiejszego miasta Włocławka

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Інавроцлаў m

źródła: