zapust
zapust (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) leśn. młody zagajnik rosnący na miejscu ściętego drzewostanu[1]
- (1.2) dziś tylko w lm zob. zapusty[1]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) daw. zob. zapustnik[1]
- (2.2) reg. uosobienie zapustów: człowiek w wywróconym kożuchu i papierowej czapie na głowie[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zapust zapusty dopełniacz zapustu zapustów celownik zapustowi zapustom biernik zapust zapusty narzędnik zapustem zapustami miejscownik zapuście zapustach wołacz zapuście zapusty - (1.2) zob. zapusty
- przykłady:
- (1.2) Zimą przejazdki, brygad parady, • W zapust kuliki, miłe szlichtady • Czoło zakwaszą.[3]
- (1.2) […] Tam w późne dosiewki ślij swata z pierścieniem, • A w zapust wyprawiaj wesele![4]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zapustnica ż, zapusty nmos, zapustnik m, zapustowanie n
- czas. zapustować
- przym. zapustowy, zapustny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „zapust” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. X, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 726.
- ↑
Hasło „zapust” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VIII: Z-Ż, Warszawa 1900–1927, s. 240.
- ↑ J. Baka: Uwaga kary niezliczonej grzechów
- ↑ M. Konopnicka: Jaskółka
