zapusty (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[zaˈpustɨ], AS[zapusty]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) przest. ostatnie dni karnawału; zwyczaje ludowe związane z obchodzeniem tych dni, zabawa organizowana w tym okresie[1][2]; zob. też zapusty w Wikipedii
(1.2) reg. ostatnie dni przed adwentem[2]
(1.3) reg. zob. zapusty weselne[2]
odmiana:
(1) blp,
przykłady:
(1.1) Oto zapusty, dalej kulikiem, • Każdy wesoły, a każdy zbrojny, • Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny, • Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.[3]
składnia:
kolokacje:
zimne zapustyzapusty weselne
synonimy:
(1.1) ostatki, mięsopust; reg. zimne zapusty, st.pol. zaposty, daw. zapust, reg. śl. duchy
(1.3) pustotka
antonimy:
(1.2) zimne zapusty
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. zapustowy, zapustny
rzecz. przyzapuście n, zapustnica ż, zapustnik, zapust, zapustowanie
czas. zapustować
związki frazeologiczne:
jak tłuste zapusty, to dom może być pusty
etymologia:
uwagi:
por. przyzapuście
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ostatki
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 2,2   Hasło „zapusty” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VIII: Z-Ż, Warszawa 1900–1927, s. 241.
  3. Juliusz Słowacki Kulik