wymowa:
IPA[ˈstãn ˌvɨjɔ̃ntˈkɔvɨ], AS[stãn vyi ̯õntkovy], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą akc. pob. ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) praw. ograniczenie swobód i praw obywateli na skutek wewnętrznych zagrożeń państwa; zob. też stan wyjątkowy w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Stan wyjątkowy jest konsekwencją zawieszenia mocy porządku prawnego. (…) To, co w normalnej sytuacji obowiązywania prawa pozostaje poza systemem prawa, na zewnątrz, w stanie wyjątkowym zostaje czasowo w jego obręb włączone[1].
(1.1) Wskazuje się, że stan wyjątkowy to przejściowa sytuacja, w której instytucje państwowe postawione w zagrożonej pozycji, przez co czują się upoważnione do derogacji, czyli zawieszenia pewnych zasad, co wiąże się z ograniczeniem praw i wolności człowieka[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) stan nadzwyczajny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Sławomir Oliwniak, Giorgio Agamben o prawach człowieka we współczesnym demokratycznym państwie prawa [w:] Filozoficzne i teoretyczne zagadnienia demokratycznego państwa prawa, Wydawnictwo Temida 2, Białystok 2005, str. 108.
  2. Robert Krzysztof Tabaszewski, Człowiek - jego prawa i odpowiedzialność, str. 65-66.