rozgardiasz (język polski)

edytuj
 
rozgardiasz (1.1)
wymowa:
IPA[rɔzˈɡardʲjaʃ], AS[rozgardʹi ̯aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzeczy w nieładzie
(1.2) sytuacja zakłóconego porządku
(1.3) hałas powodowany przez tłum
(1.4) daw. hulanka[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Uprzątnijcie ten rozgardiasz i będziemy zaczynać.
(1.2) Przecież był taki rozgardiasz, że nie słyszałem, co do mnie mówiłaś.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bałagan, nieład, nieporządek
(1.2) bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, zamęt, zamieszanie; przest. kweres; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy
(1.3) rwetes
(1.4) biba, pijatyka, libacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. rozgardias, st.pol. rozgardia[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „rozgardiasz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Porada „rozgardiasz” w: Poradnia językowa PWN.