tłum
tłum (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
czasownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tłum tłumy dopełniacz tłumu tłumów celownik tłumowi tłumom biernik tłum tłumy narzędnik tłumem tłumami miejscownik tłumie tłumach wołacz tłumie tłumy - (2.1) zob. tłumić
- przykłady:
- (1.1) Przed premierą filmu, przed kasami kłębił się tłum kinomanów.
- (2.1) Ależ Edmundzie, ty tłum w sobie tę bezwstydną żądzę ku mnie!
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) tłum kłębi się / rozstępuje się / napiera / tratuje / zbiera się gdzieś / ryczy / skanduje / rozpierzcha się • nieprzebrany tłum • przeciskać się / przepychać się przez tłum • zniknąć / znikać / zaginąć / zgubić się w tłumie • pacyfikować tłum • przemawiać do tłumu
- antonimy:
- (1.1) pustka
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- człowiek z tłumu
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) turmë ż
- angielski: (1.1) crowd
- arabski: (1.1) جمهور m, egip. arab. زحمة ż, ازدحام m, ملا
- baskijski: (1.1) jendetza
- białoruski: (1.1) натоўп m
- duński: (1.1) folkemængde w, folkemasse w, menneskemængde w, menneskemasse w
- esperanto: (1.1) homamaso
- fiński: (1.1) väkijoukko
- francuski: (1.1) foule ż, multitude ż
- gocki: (1.1) 𐌹𐌿𐌼𐌾𐍉 ż
- hebrajski: (1.1) המון m (hamon)
- hiszpański: (1.1) multitud ż, muchedumbre ż, gentío m, turba ż
- kataloński: (1.1) munió ż
- łaciński: (1.1) turba ż
- niemiecki: (1.1) Menschenmenge ż
- norweski (bokmål): (1.1) folkemasse m, menneskemasse m
- norweski (nynorsk): (1.1) folkemengd ż, folkemengde ż, folkemasse m
- nowogrecki: (1.1) πλήθος n (ανθρώπων)
- rosyjski: (1.1) толпа ż, сборище n, орда ż, орава ż, народ m, масса ż
- rumuński: (1.1) val n
- szwedzki: (1.1) folkmassa w, folkmängd w, folkhop w, folksamling w, vimmel n, myller n, hord w
- ukraiński: (1.1) натовп m, юрба ż, тлум m
- węgierski: (1.1) tömeg
- włoski: (1.1) assembramento m, folla ż, calca ż, frotta ż, bolgia ż, torma ż, turba ż
- źródła:
- ↑ Hasło „tłum” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 201.