άνθρωπος

άνθρωπος (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ˈan.θro.pos]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) człowiek (jako przedstawiciel rodzaju Homo sapiens)

(1.2) człowiek, osoba

odmiana:

(1.1-2) M19: lp D. ανθρώπου, B. άνθρωπο, W. άνθρωπε / lm M. άνθρωποι lub ανθρώποι, D. ανθρώπων, B. ανθρώπους, W. άνθρωποι

przykłady:

(1.1) Ο προϊστορικός άνθρωπος δεν ήξερε να γράφει. → Człowiek prehistoryczny nie umiał pisać.

(1.1) Αφού άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε. → Skoro jesteśmy ludźmi, popełniamy błędy.

(1.2) Ο θείος μου ήταν ένας ψηλός και ωραίος άνθρωπος. → Mój wujek był wysokim i przystojnym człowiekiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ανατομία του ανθρώπου → anatomia człowieka

synonimy:

(1.2) άτομο, πρόσωπο

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ανθρωπάκι n, ανθρωπότητα ż, άνθρωποι m lm

czas. ανθρωπεύω

przym. ανθρώπινος

form. słow. ανθρωπο-, ανθρωπό-, ανθρωπ-, -άνθρωπος

związki frazeologiczne:

άνθρωπος δε φαίνεται, άνθρωπος δεν ακούεται, άνθρωπος δεν υπάρχει → ani żywej duszy

etymologia:

(1.1-2) gr. ἄνθρωπος

uwagi:

źródła: