koniec świata

koniec świata (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃ɲɛʦ̑ʲ ˈɕfʲjata], AS: [kõńecʹ śfʹi ̯ata], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• zmięk. międzywyr.• i → j  ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. miejsce bardzo odległe

(1.2) chwila, w której zostanie zniszczona Ziemia, zginą wszyscy ludzie; w chrześcijaństwie i innych religiach: Sąd Ostateczny; zob. też koniec świata w Wikipedii

(1.3) dosł. miejsce, gdzie według poglądu o płaskości Ziemi miał kończyć się ląd

fraza wykrzyknikowa

(2.1) przen. coś strasznego, oburzającego

odmiana:

(1.1-2) związek rządu;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koniec świata	końce świata
dopełniacz	końca świata	końców świata
celownik	końcowi świata	końcom świata
biernik	koniec świata	końce świata
narzędnik	końcem świata	końcami świata
miejscownik	końcu świata	końcach świata
wołacz	końcu świata	końce świata

przykłady:

(1.1) Znajdę cię nawet na końcu świata!

(1.1) Świeża żywność wyprodukowana lokalnie ma niższy ślad węglowy niż produkty, które wędrują do nas z drugiego końca świata.

(1.2) Znów jakiś „prorok” z nieznanej sekty ogłosił koniec świata.

(2.1) Wyszłam na ulicę i jakiś sześcioletni chłopiec mnie zwymyślał! Koniec świata!

składnia:

(1.1) na + Ms.

(1.2) przy + Ms.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kraniec świata, gdzie pieprz rośnie, gdzie diabeł mówi dobranoc

(1.2) Sąd Ostateczny, Armagedon, paruzja

(2.1) okropne! oburzające!

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. koniec + świat

uwagi:

zob. też koniec świata w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) end of the world, doomsday
• duński: (1.1) verdens ende; (1.2) verdens ende
• esperanto: (1.1) la fino de la mondo; (1.2) la fino de la mondo
• niemiecki: (1.1) Ende der Welt; (1.2) Weltuntergang m
• rosyjski: (1.2) конец света
• ujgurski: (1.2) ئاخىر زامان
• włoski: (2.1) la fine del mondo

źródła: