wymowa:
IPA[pɔ̃w̃ˈsɔvʲjɛ̇t͡ɕ], AS[põũ̯sovʹi ̯ėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.asynch. ą i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) książk. wyraźnie odróżniać się od tła kolorem pąsowym

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spąsowieć)

(2.1) książk. czerwienić się, rumienić się
odmiana:
(1-2) koniugacja III
przykłady:
(1.1) Piękne maki pąsowiały w zbożu.
(1.1) z góry, poprzez szczyty drzew, zaglądały błękitne i białe kawałki obłoków, jakby ciekawe spojrzeć w głąb cienistą, (…) w której spomiędzy trawy wykwitał blady nieśmiertelnik żółty, podnosiły się dzwonki liliowe albo śród mchu pąsowiały lśniące grona żurawin.[1]
(2.1) oczy moje, jakby pociągnięte niewidzialną jakąś siłą, która na nie wpływ wywierała, zwróciły się w kąt pokoju i spotkały parę czarnych, palących, wlepionych w twarz moją oczów. Nad oczami tymi rysowały się brwi czarne, pod nimi pąsowiały dumne wargi, uśmiechnięte słodko i pokornie.[2]
składnia:
kolokacje:
(2.1) pąsowieć ze wstydu / z gniewu / od mrozu
synonimy:
(2.1) rumienić się, czerwienić się
(1-2) daw. ponsowieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gw. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gw. pąksowy, gw. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1-2) pol. pąsowy < franc. ponceaumak polny; barwa jego kwiatów[3]
uwagi:
(1-2) w dawnej ortografii stosowano formę ponsowieć zamiast pąsowieć
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: czerwienić się
źródła:
  1. Eliza Orzeszkowa: Na prowincji
  2. Eliza Orzeszkowa: Pamiętnik Wacławy
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.