pąs

pąs (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔ̃w̃s], AS: [põũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. intensywny jasnoczerwony kolor

(1.2) książk. silny rumieniec na twarzy (zwykle w liczbie mnogiej)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pąs	pąsy
dopełniacz	pąsu	pąsów
celownik	pąsowi	pąsom
biernik	pąs	pąsy
narzędnik	pąsem	pąsami
miejscownik	pąsie	pąsach
wołacz	pąsie	pąsy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) daw. pons

(1.2) wypieki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gw. ponsówka

przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gw. pąksowy, gw. pęksowy

przysł. pąsowo, daw. ponsowo

czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

związki frazeologiczne:

(1.2) stanąć w pąsach • oblać się pąsem • pąsy biją na kogoś

etymologia:

(1.1-2) franc. ponceau → mak polny; barwa jego kwiatów

uwagi:

(1.1-2) w dawnej ortografii stosowano formę pons zamiast pąs

tłumaczenia:

źródła: