odpierdalać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɔtpʲjɛrˈdalaʨ̑], AS[otpʹi ̯erdalać], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpierdolić)

(1.1) wulg. urywać, ułamywać
(1.2) wulg. wykonywać pobieżnie
(1.3) wulg. odbijać (w zn. wariować)
(1.4) wulg. wyprawiać, wyczyniać

czasownik zwrotny odpierdalać się (dk. odpierdolić się)

(2.1) wulg. urywać się, ułamywać się
(2.2) wulg. stroić się, robić eleganckim
(2.3) wulg. zostawiać w spokoju[1]
odmiana:
(1) koniugacja I
(2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Odpierdoliłem sobie antenkę od telefonu.
(1.2) Firma remontowa odpierdoliła robotę.
(1.3) Jankowi znowu coś odpierdala.
(1.4) Co ty odpierdalasz?
(2.1) Odpierdoliła mi się antenka od telefonu.
(2.2) Odpierdoliłeś się jak stróż w Boże Ciało!
(2.3) Powiedz mu, żeby się odpierdolił. Odpierdol się od niej.
(2.3) Nie wkurwiaj mnie nawet! I odpierdol się człowieku ode mnie!
składnia:
(1.1-2) odpierdalać + B. + od + D.
(1.3) odpierdalać + C.
(2.1, 2.2) odpierdalać się od + D.
kolokacje:
(1.2) odpierdolić robotę = popełnić fuszerkę
synonimy:
odpieprzać, odwalać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zapierdalać, pierdolić ndk., odpierdolić dk.
przym. odpierdolony
rzecz. odpierdalanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 208.