nadzwyczajny (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌnadzvɨˈt͡ʃajnɨ], AS[nadzvyčai ̯ny], zjawiska fonetyczne: nie dwuz.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) szczególny, ponadprzeciętny, wyjątkowy, niezwykły
(1.2) spowodowany szczególnymi okolicznościami lub nieprzewidziany w programie, planie[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) dodatek / zjazd nadzwyczajny
synonimy:
(1.1) niepospolity, niepowtarzalny, nieprzeciętny, niespotykany, nietypowy, niezwyczajny, niezwykły, okazjonalny, osobliwy, ponadprzeciętny, rzadki, szczególny, unikalny, unikatowy, wyjątkowy, nietypowy, niesamowity, rewelacyjny, sensacyjny, spektakularny, zjawiskowy[2]
(1.2) dodatkowy, pot. ekstra, ponadplanowy, ponadprogramowy, specjalny[2]; daw. ekstraordynaryjny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadzwyczajność ż
przysł. nadzwyczajnie, nadzwyczaj
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „nadzwyczajny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 synonimy.ux.pl.