niezwykły (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɲɛˈzvɨkwɨ], AS[ńezvyku̯y], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rzadko spotykany, nietypowy
(1.2) wyróżniający się, wybitny
(1.3) rewelacyjny
(1.4) baśniowy, czarodziejski
(1.5) dziwny
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Udało się zaobserwować niezwykłe zjawisko.
(1.2) To niezwykły człowiek.
(1.3) Niezwykły pomysł!
(1.4) Niezwykły świat Orientu to albumowy przewodnik po fascynujących miejscach Azji.
(1.5) Te obrazy były nazbyt niezwykłe, nie nadawały się do powieszenia w klasztorze.
składnia:
kolokacje:
(1.1) niezwykły upórsprawa niezwykłej wagi
(1.2) niezwykły człowiek • niezwykła indywidualność
synonimy:
(1.1) nieprawdopodobny, niesamowity, niebywały, niesłychany, niewiarygodny, zadziwiający, zaskakujący, szokujący, niewypowiedziany, niewyrażalny, niepowtarzalny, niespotykany, okazjonalny, rzadki, unikalny, unikatowy, wyjątkowy, specjalny, oryginalny
(1.2) nietuzinkowy, wybitny, wielki
(1.3) fenomenalny, nadzwyczajny, niepospolity, nieprzeciętny, niesamowity, niezwyczajny, ponadprzeciętny, rewelacyjny, rzadki, sensacyjny, spektakularny, szczególny, unikalny, wyjątkowy, wulg. zajebisty
(1.4) czarodziejski, baśniowy, niesamowity, nieziemski, piękny, tajemniczy
(1.5) osobliwy, dziwaczny, dziwny, ekscentryczny, ekstrawagancki, niekonwencjonalny, nietypowy
antonimy:
(1.1) zwykły, spotykany, nudny, nieciekawy
(1.2) przeciętny
(1.3) kiepski
(1.4) przyziemny, zwykły
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niezwykłość ż
przysł. niezwykle
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: