manichejski (język polski) edytuj

 
karta z manichejskiej (1.1) księgi
wymowa:
IPA[ˌmã.ɲi.ˈxɛj.sʲci], AS[mã.ńi.χei .̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rel. filoz. dotyczący manicheizmu lub manichejczyków, albo zawierający elementy przyjętej przez nich doktryny; zob. też manicheizm w Wikipedii
(1.2) przen. przeciwstawiający sobie skrajne pojęcia, np. dobro i zło, światło i ciemność, zakładający nieustanną ich walkę
odmiana:
przykłady:
(1.1) Filozofia manichejska, powstała w III w. n.e., czerpała ze źródeł zoroastryzmu, buddyzmu i chrześcijaństwa.
(1.2) Przeciwieństwem myślenia demokratycznego różne formy jakobinizmu czy bolszewizmu. W takim myśleniu istnieje dążenie do osiągnięcia absolutnej Prawdy, manichejski podział na absolutne Dobro i Zło.[1]
(1.2) Radykalizująca się opozycja polityczna przyjęła manichejską optykę podziału otaczającej rzeczywistości namyioni”.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ruch / kościół / mit / światopogląd manichejski • etyka / filozofia / doktryna / liturgia / mitologia / herezja manichejska • manichejskie teksty / wpływy
(1.2) postrzegać coś / kształtować coś w kategoriach manichejskich • manichejski podział • manichejski obraz światapostawa manichejska
synonimy:
(1.1) manicheistyczny
(1.2) dualistyczny, dychotomiczny, czarno-biały, dwubiegunowy, polaryzujący
antonimy:
(1.1-2) niemanichejski
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. manicheizm m, manichejczyk m, manichejka ż
przym. manicheistyczny, niemanichejski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. manicheizm
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Lityński Casus Rybiński, "Polityka" nr 7 (2592) z 2007.02.17, s. 88-89