kształtować (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[kʃtawˈtɔvat͡ɕ], AS[kštau̯tovać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) nadawać kształt rzeczom
(1.2) wpływać na coś

czasownik zwrotny niedokonany kształtować się

(2.1) o rzeczach materialnych: przybierać kształt, wygląd
(2.2) o abstraktach: przyjmować formę
(2.3) osiągać jakiś poziom, pewną liczbę
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Zanikały podstawy polityczne i społeczne wzorców kształtujących charakter rodzin szlacheckich[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kształcenie n, ukształtowywanie n, kształt, kształtka, kształtniczek, kształtność, kształtowanie, kształtownica, kształtownik, kształtówka, ukształtowanie
czas. kształcić, ukształtować dk.
przym. kształtny, kształtowniczy, kształtowy
przysł. kształtnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.