må

må (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈmåˀ]

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) = måtte → móc, mieć pozwolenie, musieć

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

må (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) czuć się, mieć się

czasownik modalny

(2.1) tryb łączący teraźniejszy (presens konjuktiv), wyrażający możliwość mniej istotną niż inne móc

(2.2) tryb łączący teraźniejszy (presens konjuktiv), wyrażający zezwolenie lub uprawnienie móc

(2.3) tryb łączący teraźniejszy (presens konjuktiv), wyrażający życzenie niech

odmiana:

(1.1) må, mår, mådde, mått, må!, pres. part. mående, perf. part. -

(2) ter. må, przesz. måtte

przykłady:

(1.1) Jag mår illa när jag sitter bak i bilen. → Czuję się źle, gdy siedzę z tyłu samochodu.

(2.1) Det må vara en klyscha, men ack så sann. → To może jest frazes, ale jakże prawdziwy.

(2.2) Du må säga vad du vill. → Możesz mówić co chcesz.

(2.3) Må kraften vara med dig! → Niech moc będzie z tobą!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) känna sig, stå till

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) rzecz. mående

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe måfå

fraza czasownikowa sitta och må

złożenie przysłówkowe måhända, måtro

fraza zdaniowa det må jag säga • det må så vara • det må vara hänt • du må tro • hur mår du • må så gott

etymologia:

uwagi:

por. månde • månne • måtte

źródła: