kunigi

kunigi (esperanto)

morfologia:

kun•ig•i

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) łączyć

odmiana:

(1.1)

 

tempo	vortformo	aktiva participo	pasiva participo
nuna	kunigas	kuniganta	kunigata
pasinta	kunigis	kuniginta	kunigita
venonta	kunigos	kunigonta	kunigota
kondicionalo	kunigus
imperativo	kunigu

przykłady:

(1.1) Kiam en la Fluo de homaj eventoj, fariĝas necese, ke unu popolo dissolvu la politikajn ligojn kiuj kunigis ilin kun alia, kaj alprenu inter la potencoj de la tero, la apartan kaj egalan lokon al kiu rajtigas ilin la Leĝoj de la Naturo kaj la Dio de la Naturo, deca respekto pri la opinioj de la homaro postulas, ke ili deklaru la kaŭzojn kiuj pelis ilin al tiu apartiĝo. → Ilekroć wskutek biegu wypadków koniecznym się staje dla jakiegoś narodu, by zerwał więzy polityczne łączące go z innym narodem i zajął wśród potęg ziemskich oddzielną i równorzędną pozycję, do której upoważniają go prawa natury i jej Bóg, to właściwy szacunek dla całej ludzkości wymaga, aby naród ten podał powody, które skłaniają go do oderwania się.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przyim. kun

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: