kołtuństwo (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. pogard. mentalność, moralność i postawa właściwa kołtunowi
(1.2) książk. pogard. zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych
odmiana:
(1.1-2) blm;
przykłady:
(1.1) Wspomnienia o Magdalenie Samozwaniec to (…) kopalnia wiedzy o pisarce, która przez całe życie piórem walczyła z hipokryzją, zakłamaniem i kołtuństwem[1]
(1.2) Kołtuństwo nie znające angielskiego nie pojęło żartu skierowanego przez reżysera do swojej ekipy[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) kołtuństwo obyczajowe / umysłowemieć dość kołtuństwa • walka z kołtuństwem
synonimy:
(1.1) zacofanie; książk. kołtuneria, ciemnota, dulszczyzna, obskurantyzm, wstecznictwo; przest. filisterstwo; pot. ciemniactwo
(1.2) książk. kołtuneria, ciemnota, ciemnogród
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) drobnomieszczaństwo, drobnomieszczańskość, mieszczaństwo, mieszczańskość
(1.2) środowisko, zbiorowość
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kołtun m, kołtunka ż, kołtuneria ż, kołtunienie n
czas. kołtunić ndk., skołtunić dk., kołtunieć ndk., skołtunieć dk.
przym. kołtuński, kołtunowy, kołtunowaty
rzecz. kołtuńsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
od pol. kołtun - kłębu brudnych, splątanych włosów, który był symbolem ciemnoty, zacofania i wstecznictwa
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: