kołtuneria (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. pogard. mentalność, moralność i postawa właściwa kołtunowi
(1.2) książk. pogard. zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych
odmiana:
(1.1-2) blm;
przykłady:
(1.1) Czym możemy pochwalić się przed światem? Najbardziej to jesteśmy znani ze swojej kołtunerii, bigoterii i głupoty[1].
(1.2) Gałczyński (…) do białej gorączki doprowadza kołtunerię i straszne mieszczaństwo, co trwa w okopach Świętej Trójcy[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) kołtuneria obyczajowa / umysłowamieć dość kołtunerii • walka z kołtunerią
synonimy:
(1.1) zacofanie; książk. kołtuństwo, ciemnota, dulszczyzna, obskurantyzm, wstecznictwo; przest. filisterstwo; pot. ciemniactwo
(1.2) książk. kołtuństwo, ciemnota, ciemnogród
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) drobnomieszczaństwo, drobnomieszczańskość, mieszczaństwo, mieszczańskość
(1.2) środowisko, zbiorowość
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kołtun m, kołtunka ż, kołtuństwo n, kołtunienie n
czas. kołtunić ndk., skołtunić dk., kołtunieć ndk., skołtunieć dk.
przym. kołtuński, kołtunowy, kołtunowaty
rzecz. kołtuńsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
od pol. kołtun - kłębu brudnych, splątanych włosów, który był symbolem ciemnoty, zacofania i wstecznictwa
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kołtuństwo
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kołtuństwo
źródła:
  1. z forum internetowego
  2. „Cosmopolitan”, nr 4, Warszawa, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.