klocek

klocek (język polski)

klocki (1.2)

klocki (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈklɔʦ̑ɛk], AS: [klocek] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: kloc

(1.2) dziecięca zabawka o kształcie graniastosłupa

(1.3) pot. grub. odchody, kał

(1.4) mech. część układu hamulcowego samochodu

(1.5) bibliot. kilka książek oprawionych razem

(1.6) plast. płyta z wyrytym rysunkiem do odbijania go na papierze lub tkaninie

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klocek	klocki
dopełniacz	klocka	klocków
celownik	klockowi	klockom
biernik	klocek	klocki
narzędnik	klockiem	klockami
miejscownik	klocku	klockach
wołacz	klocku	klocki

przykłady:

(1.1) Ale ciężki klocek.

(1.2) Mój syn lubi się bawić klockami.

(1.3) Idę zrzucić klocka.

(1.4) Jutro jadę do mechanika, żeby wymienił mi klocki.

składnia:

kolokacje:

(1.4) wymieniać / wymienić klocki • wymiana klocków hamulcowych

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kloc m, klocuszek m

przym. klockowy, klocowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kloc

• angielski: (1.2) block, brick
• esperanto: (1.2) briketo
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.2) klocki:
• ukraiński: (1.1) коло́дка ż; (1.2) ку́бик m; (1.4) коло́дка ż; (1.6) трафаре́т m

źródła: