klarnecista

klarnecista (język polski)

klarnecista (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌklarnɛˈʨ̑ista], AS: [klarnećista], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) muz. osoba grająca na klarnecie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klarnecista	klarneciści
dopełniacz	klarnecisty	klarnecistów
celownik	klarneciście	klarnecistom
biernik	klarnecistę	klarnecistów
narzędnik	klarnecistą	klarnecistami
miejscownik	klarneciście	klarnecistach
wołacz	klarnecisto	klarneciści
depr. M. i W. lm: (te) klarnecisty

przykłady:

(1.1) Fantastyczny występ młodego klarnecisty z Katowic zachwycił jurorów i publiczność.

(1.1) Bardziej od pianistów pociągają mnie tylko klarneciści. Dźwięk klarnetu ma w sobie coś niezwykle zmysłowego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) muzyk / wirtuoz / nowojorski / pierwszy / początkujący / polski / słynny / wszechstronny klarnecista • klarnecista basowy • stanowisko / warsztat / występ klarnecisty

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) instrumentalista

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klarnet mos/mrz, klarnecik mrz

forma żeńska klarnecistka ż

przym. klarnetowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. klarnet + -ista

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clarinettist
• białoruski: (1.1) кларнетыст m
• czeski: (1.1) klarinetista m
• hiszpański: (1.1) clarinetista m, clarinete m
• niemiecki: (1.1) Klarinettist m
• nowogrecki: (1.1) κλαρινετίστας m
• rosyjski: (1.1) кларнетист m
• słowacki: (1.1) klarinetista m
• ukraiński: (1.1) кларнетист m
• włoski: (1.1) clarinettista m

źródła: