kantor
kantor (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) śpiewak w synagodze
- (2.2) przodownik w chórze protestanckim, organista
- (2.3) osoba zaczynająca psalmy w jednym z chórów we wspólnotowej Liturgii godzin w Kościele katolickim; zob. też kantor w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kantor kantory dopełniacz kantoru kantorów celownik kantorowi kantorom biernik kantor kantory narzędnik kantorem kantorami miejscownik kantorze kantorach wołacz kantorze kantory - (2.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kantor kantorzy
kantorowiedopełniacz kantora kantorów celownik kantorowi kantorom biernik kantora kantorów narzędnik kantorem kantorami miejscownik kantorze kantorach wołacz kantorze kantorzy
kantorowiedepr. M. i W. lm: (te) kantory
- przykłady:
- (1.1) Przed wyjazdem za granicę, wstąpiłem do kantoru i wymieniłem trochę pieniędzy.
- (2.1) W Warszawie wystąpił światowej sławy kantor, mieszkający na stałe w Nowym Jorku.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kantor internetowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) currency exchange; (2.1) cantor; (2.2) precentor; (2.3) precentor
- bułgarski: (1.1) обменно бюро, валутно бюро
- chorwacki: (1.1) mjenjačnica ż
- czeski: (1.1) směnárna ż; (2.1) chazan m, kantor m
- francuski: (1.1) bureau de change
- górnołużycki: (2.1) zanošer m; (2.2) zanošer m; (2.3) zanošer m
- hiszpański: (1.1) casa de cambio
- jidysz: (2.1) חזן m (chazn)
- niderlandzki: (1.1) geldwisselkantoor
- niemiecki: (1.1) Wechselstube ż, Kantor n; (1) Kantor m, Sänger m
- portugalski: (1.1) casa de câmbio
- rosyjski: (1.1) обмен валюты m; (1) кантор m
- słowacki: (1.1) zmenáreň ż
- szwedzki: (1.1) växelkontor n; (2.2) kantor w
- wilamowski: (1.1) kȧntor m
- źródła:
- ↑ Michał Jaworski, Nasz język, WSiP, Warszawa 1987, s. 76.
kantor (język czeski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) nauczyciel
- (1.2) kantor
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kantor kantoři dopełniacz kantora kantorů celownik kantorovi / kantoru kantorům biernik kantora kantory wołacz kantore kantoři miejscownik kantorovi / kantoru kantorech narzędnik kantorem kantory
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Hasło zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!
- źródła:
kantor (esperanto (morfem))
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pochodne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kantor (język szwedzki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- odmiana:
- (1.1) en kantor, kantorn, kantorer, kantorerna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: