dyskalkulia

dyskalkulia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɨskalˈkulʲja], AS: [dyskalkulʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. zaburzenie umiejętności matematycznych; zob. też dyskalkulia w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyskalkulia	dyskalkulie
dopełniacz	dyskalkulii	dyskalkulii
celownik	dyskalkulii	dyskalkuliom
biernik	dyskalkulię	dyskalkulie
narzędnik	dyskalkulią	dyskalkuliami
miejscownik	dyskalkulii	dyskalkuliach
wołacz	dyskalkulio	dyskalkulie

przykłady:

(1.1) Problem dyskalkulii nie dotyczy jedynie dzieci i młodzieży szkolnej, schorzenie to utrudnia życie na każdym etapie, utrudnia np. poruszanie się po mieście, ponieważ dyskalkulicy mają trudność w rozpoznawaniu numerów autobusów. (za eduskrypt.pl)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. akalkulia

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) discalculia ż
• luksemburski: (1.1) Dyskalkulie ż
• niemiecki: (1.1) Rechenschwäche ż, Dyskalkulie ż
• nowogrecki: (1.1) δυσαριθμησία ż
• słowacki: (1.1) dyskalkúlia ż

źródła: