zaburzenie

zaburzenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌzabuˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [zabužẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) nieprawidłowość w działaniu czegoś powodująca odchylenie od określonej normy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zaburzenie	zaburzenia
dopełniacz	zaburzenia	zaburzeń
celownik	zaburzeniu	zaburzeniom
biernik	zaburzenie	zaburzenia
narzędnik	zaburzeniem	zaburzeniami
miejscownik	zaburzeniu	zaburzeniach
wołacz	zaburzenie	zaburzenia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) zaburzenie wzroku • zaburzenie psychiczne / seksualne • zaburzenie osobowości

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. zaburzać, zaburzyć

rzecz. zaburzanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

kalka z łac. perturbatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) disorder, disturbance
• arabski: (1.1) اضطراب
• francuski: (1.1) désordre, perturbation, dérangement
• niemiecki: (1.1) Störung ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) расстройство n, нарушение n
• ukraiński: (1.1) розлад n

źródła: