zaburzenie
zaburzenie (język polski)Edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zaburzenie zaburzenia dopełniacz zaburzenia zaburzeń celownik zaburzeniu zaburzeniom biernik zaburzenie zaburzenia narzędnik zaburzeniem zaburzeniami miejscownik zaburzeniu zaburzeniach wołacz zaburzenie zaburzenia
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zaburzenie wzroku • zaburzenie psychiczne / seksualne • zaburzenie osobowości
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- kalka z łac. perturbatio[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) disorder, disturbance
- arabski: (1.1) اضطراب
- francuski: (1.1) désordre, perturbation, dérangement
- niemiecki: (1.1) Störung ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) расстройство n, нарушение n
- ukraiński: (1.1) розлад n
- źródła:
- ↑ Stanisław Skorupka, Przenośnie z zakresu pojęć lekarskich, „Poradnik Językowy” nr 1/1948, s. 14.