zaburzenie (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌzabuˈʒɛ̃ɲɛ], AS[zabužńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) nieprawidłowość w działaniu czegoś powodująca odchylenie od określonej normy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) zaburzenie wzroku • zaburzenie psychiczne / seksualnezaburzenie osobowości
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zaburzać, zaburzyć
rzecz. zaburzanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
kalka z łac. perturbatio[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Skorupka, Przenośnie z zakresu pojęć lekarskich, „Poradnik Językowy” nr 1/1948, s. 14.