dłużnik
dłużnik (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) praw. osoba lub instytucja zobowiązana do zwrotu długu (w formie pieniężnej lub rzeczowej) wierzycielowi; zob. też dłużnik w Wikipedii
- (1.2) książk. osoba mająca wobec kogoś moralne zobowiązania
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dłużnik dłużnicy dopełniacz dłużnika dłużników celownik dłużnikowi dłużnikom biernik dłużnika dłużników narzędnik dłużnikiem dłużnikami miejscownik dłużniku dłużnikach wołacz dłużniku dłużnicy depr. M. i W. lm: (te) dłużniki
- przykłady:
- (1.1) Jeśli dłużnicy nadal będą zalegać mi ze spłatami, to w końcu ja sam nie będę miał czym zapłacić rachunków.
- (1.2) Dziękuję ci za pomoc, jestem twoim dłużnikiem.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dłużnik wekslowy • dłużnik solidarny
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) wierzyciel
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) debtor
- baskijski: (1.1) zordun
- białoruski: (1.1) даўжнік m
- czeski: (1.1) dlužník m
- duński: (1.1) debitor w, skyldner w; (1.2) skyldner w
- esperanto: (1.1) ŝuldanto, debitoro
- francuski: (1.1) débiteur m
- hiszpański: (1.1) deudor m
- interlingua: (1.1) debitor
- jidysz: (1.1) בעל־חובֿ m
- kataloński: (1.1) deutor m
- norweski (bokmål): (1.1) skyldner m; (1.2) skyldner m
- norweski (nynorsk): (1.1) skuldnar m, skyldnar m
- rosyjski: (1.1) должник m
- sanskryt: (1.1) ऋणिन्
- słowacki: (1.1) dlžník
- szwedzki: (1.1) gäldenär w
- ukraiński: (1.1) боржник m
- węgierski: (1.1) adós
- wilamowski: (1.1) siuldmon m, šułtmōn m, siułdmaon m
- źródła: