wierzyciel
wierzyciel (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. osoba lub instytucja, od której pożyczone zostały pieniądze
- (1.2) praw. osoba fizyczna lub prawna, która może żądać spełnienia świadczenia od innej osoby, z którą łączy ją stosunek zobowiązaniowy; zob. też wierzyciel w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wierzyciel wierzyciele dopełniacz wierzyciela wierzycieli celownik wierzycielowi wierzycielom biernik wierzyciela wierzycieli narzędnik wierzycielem wierzycielami miejscownik wierzycielu wierzycielach wołacz wierzycielu wierzyciele
- przykłady:
- (1.1) Miał mnóstwo długów i co rusz wydzwaniali do niego wierzyciele.
- (1.2) Dyrektor szkoły jest wierzycielem, uprawnionym do żądania wykonania obowiązku szkolnego w drodze egzekucji administracyjnej.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) spłacić / spłacać wierzyciela / wierzycieli • zalegać wierzycielowi / wierzycielom
- (1.2) wierzyciel alimentacyjny / egzekucyjny / hipoteczny / materialny / osobisty / podatkowy / rzeczowy / wekslowy
- synonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wierzytelność ż
- forma żeńska wierzycielka ż
- przym. wierzycielski, wierzytelny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) creditor; (1.2) creditor
- baskijski: (1.1) hartzekodun; (1.2) hartzekodun
- białoruski: (1.1) крэдытор m; (1.2) крэдытор m
- bułgarski: (1.1) кредитор m
- esperanto: (1.1) kreditoro; (1.2) kreditoro
- francuski: (1.1) créancier
- hiszpański: (1.2) acreedor m
- kataloński: (1.1) creditor m; (1.2) creditor m
- łaciński: (1.1) creditor; (1.2) creditor
- niemiecki: (1.1) Gläubiger m; (1.2) Gläubiger m, Kreditor m
- rosyjski: (1.1) кредитор m; (1.2) кредитор m
- słowacki: (1.1) veriteľ m
- ukraiński: (1.1) кредитор m; (1.2) кредитор m
- węgierski: (1.1) hitelező; (1.2) hitelező
- źródła: