czarownica
czarownica (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) w wierzeniach ludowych: kobieta umiejąca czarować, rzucać czary, zaklęcia
- (1.2) pot. przen. kobieta stara, brzydka, złośliwa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czarownica czarownice dopełniacz czarownicy czarownic celownik czarownicy czarownicom biernik czarownicę czarownice narzędnik czarownicą czarownicami miejscownik czarownicy czarownicach wołacz czarownico czarownice
- przykłady:
- (1.1) Rzuciwszy urok czarownica rechocząc odleciała na miotle.
- (1.1) Najkrótsza noc w roku to tradycyjne święto czarownic[1].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czarownictwo n, czarowstwo n, czarowniczość ż, czar mrz, czary lm nmos, czarodziejka ż
- czas. czarować ndk., oczarować dk., zaczarować dk.
- przym. czarowniczy
- przysł. czarowniczo
- związki frazeologiczne:
- sabat czarownic • polowanie na czarownice
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: czarownik
- angielski: (1.1) witch, hag
- arabski: (1.1) ساحرة ż
- baskijski: (1.1) sorgin; (1.2) atso, sorgin
- białoruski: (1.1) чараўніца ż, вядзьмарка ż
- bułgarski: (1.1) вещица ż
- duński: (1.1) heks w
- esperanto: (1.1) sorĉistino
- francuski: (1.1) sorcière ż
- hiszpański: (1.1) bruja ż; (1.2) bruja ż
- islandzki: (1.1) galdranorn ż, norn ż
- japoński: (1.1) 魔女
- kaszubski: (1.1) czarownica ż, zadôwajka ż
- kataloński: (1.1) bruixa ż
- litewski: (1.1) burtininkė ż
- łotewski: (1.1) burve ż, ragana ż
- niemiecki: (1.1) Hexe ż
- nowogrecki: (1.1) μάγισσα ż; (1.2) μάγισσα ż
- rosyjski: (1.1) чаровни́ца ż, колду́нья ż, ве́дьма ż; (1.2) ве́дьма ż
- suahili: (1.1) mchawi
- szwedzki: (1.1) häxa w
- ukraiński: (1.1) чарівниця ż, відьма ż
- węgierski: (1.1) boszorkány
- wilamowski: (1.1) ćarownic ż, pyłwajs ż, pyłwȧjs ż, heks ż, pyłwȧjz ż
- włoski: (1.1) fattucchiera ż, strega ż; (1.2) strega ż
- źródła:
- ↑ Przekrój, nr 2922, Kraków, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
czarownica (język kaszubski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) czarownica
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) zadôwajka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: