wiedźma (język polski) edytuj

 
wiedźma (1.1)
wymowa:
IPA[ˈvʲjɛ̇ʥ̑ma], AS[vʹi ̯ėʒ́ma], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. w dawnych wierzeniach: kobieta, która ma wiedzę (głównie o leczeniu ludzi, przyrodzie i magii), określenie neutralne; zob. też wiedźma w Wikipedii
(1.2) etn. od średniowiecza: kobieta mająca związek ze złymi mocami
(1.3) pot. pogard. kobieta stara, brzydka, kłótliwa
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.2) Okrutna wiedźma uwięziła Jasia i Małgosię.
(1.3) Już dłużej nie wytrzymam z wiedźmą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) czarownica
(1.3) jędza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wiedzieć
przym. wiedźmowy
rzecz. wiedźmin mos
związki frazeologiczne:
dzień trzech wiedźmkupalnej nocy wydziera bies wiedźmie oczy
etymologia:
prasł. *vědьmata, która wie, zna coś (później: znająca czary), od czasownika prasł. *věděti (> pol. wiedzieć) → wiedzieć[1]
por. czes. vědma, ros. ведьма, ukr. відьма
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „wiedźma” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 216.