czarownictwo (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zajmowanie się czarami; zob. też czarownictwo w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czary nmos, czar m, czarownik m, czarownica ż, czarostwo n
przym. czarujący
czas. czarować ndk., zaczarować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. czarownik + -stwo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: