wymowa:
IPA[ˈbuʥ̑iʨ̑], AS[buʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk., ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. obudzić)

(1.1) przerywać czyjś sen
(1.2) wywoływać jakieś uczucia

czasownik zwrotny niedokonany budzić się (dk. brak)

(2.1) przestawać spać
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Mama budzi mnie rano do szkoły.
(1.2) Ta sprawa budzi moje wątpliwości.
składnia:
kolokacje:
(1.2) budzić strach / odrazę / oburzenie / zainteresowanie / zachwyt
synonimy:
(1.2) wzbudzać, wywoływać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. budzenie n, budziciel mos, budzicielka ż, budzik mrz, dobudzanie n, dobudzenie n, obudzanie n, obudzenie n, pobudka ż, pobudliwość ż, pobudzacz mrz, pobudzanie n, pobudzenie n, poprzebudzanie n, przebudzanie n, przebudzenie n, rozbudzanie n, rozbudzenie n, wybudzanie n, wybudzenie n, wzbudnica ż, wzbudnik mrz, wzbudność ż, wzbudzalnik mrz, wzbudzanie n, wzbudzenie n, zbudzanie n, zbudzenie n
czas. dobudzać ndk., dobudzić dk., obudzać ndk., obudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk., poprzebudzać dk., przebudzać ndk., przebudzić dk., rozbudzać ndk., rozbudzić dk., wybudzać ndk., wybudzić dk., wzbudzać ndk., wzbudzić dk., zbudzać ndk., zbudzić dk.
przym. pobudliwy, pobudzający, pobudzeniowy
wykrz. pobudka
związki frazeologiczne:
nie budź licha, póki śpi
etymologia:
prasł. *buditi[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „budzić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.