oburzenie

oburzenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbuˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [obužẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) silne zdenerwowanie spowodowane czyimś nieodpowiednim, niewłaściwym lub niesprawiedliwym zachowaniem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oburzenie	oburzenia
dopełniacz	oburzenia	oburzeń
celownik	oburzeniu	oburzeniom
biernik	oburzenie	oburzenia
narzędnik	oburzeniem	oburzeniami
miejscownik	oburzeniu	oburzeniach
wołacz	oburzenie	oburzenia

przykłady:

(1.1) Wylej na nich swoje oburzenie, / niech ich ogarnie żar Twojego gniewu!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oburzanie n

czas. oburzać ndk., oburzyć dk.

ims. oburzony

przym. oburzony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. oburzyć + -enie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) indignation
• duński: (1.1) indignation w
• francuski: (1.1) indignation ż
• hiszpański: (1.1) indignación ż
• niderlandzki: (1.1) verontwaardiging ż
• nowogrecki: (1.1) αγανάκτηση ż
• szwedzki: (1.1) indignation w, harm w, förtrytelse w
• włoski: (1.1) indignazione ż, sdegno m

źródła: