analityczny (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌãnalʲiˈtɨʧ̑nɨ], AS[ãnalʹityčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z analizą
(1.2) dający się rozłożyć na składowe
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jung stał się twórcą podstaw psychologii analitycznej - opracował teorię o zbiorowej podświadomości, ustalił zasady podziału ludzi na ekstrawertywnych i introwertywnych, podział na cztery funkcje: myśli, intuicji, odczucia i wrażeń, i wielu innych nowych założeń[1].
(1.1) Cóżdysponuję skąpym materiałem analitycznymrzekł skromnie Oberek, podchodząc do stołu i starannie składając na nim swe włóczkowe rękawiczkiale sądzić należy, że funkcje psychosomatyczne tych ludzi znacznie rozwinięte, a ich progresja postępuje wraz z każdym ciężkim przeżyciem[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. analiza ż, analityka ż, analityczność ż, analizator m, analityk m, analityczka ż, analizowanie n, przeanalizowanie n
czas. analizować ndk., przeanalizować dk.
przysł. analitycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Sar Skąpski, Śladami Wenus : astrologia życia intymnego, 1998.
  2. Grzegorz Mathea, IV Rzeczpospolita, 2005.