dysponować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌdɨspɔ̃ˈnɔvaʨ̑], AS[dyspõnovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) mieć możliwość użycia czegoś
(1.2) wydawać polecenie wykonania lub dostarczenia czegoś
(1.3) rel. (w Kościele katolickim) udzielić ostatnich sakramentów[1]
odmiana:
koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Nasz hotel dysponuje pokojami jedno-, dwu- i trzyosobowymi.
składnia:
(1.1) dysponować + N.
(1.2) dysponować + B.
kolokacje:
(1.1) dysponować pieniędzmi / wolnym czasem
synonimy:
(1.1) rozporządzać, mieć do dyspozycji
(1.2) zarządzać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dysponowanie n, dyspozycja, dysponent
czas. zadysponować, rozdysponować
przym. dyspozycyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. disponere[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „dysponować” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.