średniowiecze (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɕrɛdʲɲɔˈvʲjɛʧ̑ɛ], AS[średʹńovʹi ̯eče], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j , ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) epoka w historii i kulturze europejskiej, obejmująca okres między starożytnością a czasami nowożytnymi; zob. też średniowiecze w Wikipedii
(1.2) pot. zacofanie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Moment wynalezienia druku uważa się za koniec średniowiecza.
(1.1) W średniowieczu każdy rodził się w określonej roli społecznej i miał znikomą szansę na awans […][1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) peryfr. wieki średnie
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) epoka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. średniowieczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. średni + -o- + wiek + -e < kalka z łac. media tempora, nazwa wprowadzona przez twórców epoki odrodzenia[2]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Edwin Bendyk, Zatruta studnia: rzecz o władzy i wolności, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Maria Adamczyk, Bożena Chrząstowska, Józef Tomasz Pokrzywniak, Starożytność – oświecenie, wydanie czternaste, WSiP S.A., Warszawa 1996, s. 136.