awans
awans (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˈavãw̃s], AS: [avãũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) powierzenie komuś lub objęcie wyższego stanowiska, nadanie lub otrzymanie wyższej godności[1]
- (1.2) sport. zajęcie wyższego miejsca w klasyfikacji, przejście do dalszego etapu
- (1.3) zdobycie wyższej pozycji w określonej grupie
- (1.4) przest. pieniądze wypłacane zaliczkowo, z góry
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik awans awanse / awansy[2][3] dopełniacz awansu awansów celownik awansowi awansom biernik awans awanse / awansy narzędnik awansem awansami miejscownik awansie awansach wołacz awansie awanse / awansy
- przykłady:
- (1.1) Awans łączy się z podwyżką.
- (1.2) Zespół wywalczył awans dopiero po wygraniu barażu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) dostać / otrzymać awans • starać się / ubiegać się o awans
- (1.2) awans do ekstraligi / następnej ligi
- (1.3) awans społeczny
- (1.4) dać / dawać / otrzymywać / otrzymać / płacić / zapłacić awansem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.4) Dziś tylko we frazach: dawać / otrzymywać / płacić awansem - o płatności z góry.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) promotion; (1.2) advance; (1.3) advancement
- białoruski: (1.4) аванс m
- hiszpański: (1.1) ascenso m; (1.3) clasificación ż
- koreański: (1.1) 승진
- niemiecki: (1.1) Beförderung ż; (1.2) Aufstieg m, Einstieg m, Qualifikation ż; (1.3) Aufstieg m; (1.4) awansem: im Voraus
- rosyjski: (1.1) повышение n; (1.2) продвижение n; (1.3) продвижение n; (1.4) аванс m
- źródła:
- ↑ Hasło „awans” w: SJP.pl.
- ↑ Hasło „awans” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 28.
- ↑ Hasło „awans” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 47.