zetrzeć w proch (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzɛṭʃɛʨ̑ ˈf‿prɔx], AS[zeṭšeć f‿proχ], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.wygł.udziąs.przyim. nie tw. syl.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa przechodnia dokonana

(1.1) unicestwić, zniszczyć, pokonać doszczętnie, odnieść całkowite zwycięstwo
odmiana:
(1.1) odmienny tylko czasownik, zob. zetrzeć, reszta nieodmienna (związek rządu)
przykłady:
(1.1) Łatwo bóstwom, w szerokim niebie mieszkającym,
Bądź w proch zetrzeć człowieka, bądź stawić na szczycie![1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zetrzeć w pył, zrównać z ziemią, zetrzeć na miazgę, zrobić z kogoś miazgę, zmieść z powierzchni ziemi
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) dosł. trzeć coś stanie się prochem
uwagi:
(1.1) czasownik jest wariantywny (może być także: roznieść, zemleć, rozbić, zniszczyć, zmiażdżyć itp.), przyimek także (może być: na lub w)
tłumaczenia:
źródła:
  1. Homer: Odyseja. Pieśń XVI (w przekładzie Lucjana Siemieńskiego)