zwycięstwo
zwycięstwo (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [zvɨˈt͡ɕɛ̃w̃stfɔ], AS: [zvyćẽũ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zdecydowany sukces w walce lub rywalizacji (najczęściej sportowej), zwalczenie nieprzyjaciela, pokonanie konkurencji[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zwycięstwo zwycięstwa dopełniacz zwycięstwa zwycięstw celownik zwycięstwu zwycięstwom biernik zwycięstwo zwycięstwa narzędnik zwycięstwem zwycięstwami miejscownik zwycięstwie zwycięstwach wołacz zwycięstwo zwycięstwa
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przyczynić się do zwycięstwa • decydować o zwycięstwie • ku zwycięstwu • doniosłe / drogo okupione / druzgocące / gorzkie / krwawe / moralne / należne / pełne / zasłużone zwycięstwo • odnosić / odnieść zwycięstwo
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zwycięstewko n, zwyciężyciel mos, zwycięzca m, zwyciężczyni ż, zwyciężenie n, zwyciężanie n
- czas. zwyciężać ndk., zwyciężyć dk.
- przym. zwycięski
- przysł. zwycięsko
- związki frazeologiczne:
- pyrrusowe zwycięstwo • mieć zwycięstwo w kieszeni • odnieść walne zwycięstwo • nieść palmę zwycięstwa • przechylić szalę zwycięstwa • zwycięstwo nad samym sobą • zwycięstwo serca nad rozumem
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) victory, win
- arabski: (1.1) فوز m (fawz), انتصار m (`intiṣār), نصر m (naṣr), ظفر m (ẓafar)
- asturyjski: (1.1) victoria ż
- azerski: (1.1) qələbə
- baskijski: (1.1) garaipen
- białoruski: (1.1) перамога ż
- bułgarski: (1.1) победа ż
- chorwacki: (1.1) pobjeda ż
- czeczeński: (1.1) толам
- dolnołużycki: (1.1) dobyśe n
- duński: (1.1) sejr w
- esperanto: (1.1) venko
- francuski: (1.1) victoire ż
- galicyjski: (1.1) vitoria ż
- górnołużycki: (1.1) dobyće n
- gruziński: (1.1) გამარჯვება (gamarǯveba)
- gudźarati: (1.1) જીત ż (jīta)
- hindi: (1.1) विजय m (vijaya)
- hiszpański: (1.1) victoria ż
- interlingua: (1.1) victoria, vincimento
- islandzki: (1.1) sigur m
- kaszubski: (1.1) dobëcé n, dobët m, zwëcãstwò n
- kataloński: (1.1) victòria ż
- kazachski: (1.1) жеңіс
- litewski: (1.1) pergalė ż
- luksemburski: (1.1) Victoire ż
- łotewski: (1.1) uzvara ż
- maltański: (1.1) rebħa ż
- niderlandzki: (1.1) zege ż, overwinning ż
- niemiecki: (1.1) Sieg m
- norweski (bokmål): (1.1) seier m
- nowogrecki: (1.1) νίκη ż
- ormiański: (1.1) հաղթանակ (hałtʿanak)
- rosyjski: (1.1) побе́да ż
- sanskryt: (1.1) विजय m (vijaya), जय m (jaya)
- serbski: (1.1) победа ż
- slovio: (1.1) pobed (побед)
- staroangielski: (1.1) sigor m
- suahili: (1.1) ushindi
- szwedzki: (1.1) seger w, vinst w, viktoria w, triumf w
- turecki: (1.1) zafer, galibiyet
- tuvalu: (1.1) mālōga
- ukraiński: (1.1) перемога ż
- węgierski: (1.1) győzelem
- włoski: (1.1) vittoria ż
- źródła:
- ↑ Hasło „zwycięstwo” w: Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, Przegląd Reader's Digest, Warszawa 1998, ISBN 83-909366-3-1.