rozbić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈrɔzbʲiʨ̑], AS[rozbʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. rozbijać)

(1.1) uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki[1]
(1.2) rozdrobnić coś przez poddanie obróbce mechanicznej[1]
(1.3) książk. pokonać nieprzyjaciela w walce, rozproszyć siły nieprzyjaciela[1]
(1.4) uszkodzić część ciała przez uderzenie lub upadek[1]
(1.5) zniszczyć coś przez uderzenie

czasownik zwrotny dokonany rozbić się (ndk. rozbijać się)

(2.1) rozpaść się na kawałki
(2.2) ulec wypadkowi[1]
odmiana:
(1.1-5) koniugacja VIa
(2.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Nie umiem tak rozbić jajko, by skorupka nie wpadła do miski.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) stłuc, zbić
(1.4) odnieść zwycięstwo, pobić, pokonać, przemóc, rozgromić, zetrzeć w proch, przest. znieść, zwyciężyć
(1.5) książk. obrócić w niwecz, książk. obrócić w perzynę, stłuc, strzaskać, zdewastować, zdruzgotać, zmiażdżyć, zniszczyć, zniweczyć, zrównać z ziemią
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozbicie n, bicie n, rozbijanie n, rozbitek m, rozbitki nmos
czas. bić ndk., bijać dk., rozbijać ndk., porozbijać dk.
związki frazeologiczne:
rozbić butyrozbić w drobny makrozbić bankrozbić namiotrozbić obóz
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Hasło „rozbić” w: SJP.pl.