wychowaniec
wychowaniec (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. wychowanek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wychowaniec wychowańcy dopełniacz wychowańca wychowańców celownik wychowańcowi wychowańcom biernik wychowańca wychowańców narzędnik wychowańcem wychowańcami miejscownik wychowańcu wychowańcach wołacz wychowańcu wychowańcy depr. M. i W. lm: (te) wychowańce[1]
- przykłady:
- (1.1) Gdy jednakże wchodził już do pokoju pana swego, pułkownikowa wyszła drzwiami bocznemi, a opiekun wraz z wychowańcem pozostał sam na sam[2].
- (1.1) Wczoraj miało miejsce spotkanie się b. wychowańców b. Szkoły Głównej, którzy 10 lat temu, a zatem w r. 1870, ukończyli wydział medyczny[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wychowanek mos, wychowanie n, wychowywanie n, wychowanka ż, wychowawca mos, wychowawczyni ż
- forma żeńska wychowanica ż
- czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.
- przym. wychowany, wychowawczy
- przysł. wychowawczo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wychowanek
- źródła:
- ↑
Hasło „wychowaniec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Cyprian Kamil Norwid, Łaskawy opiekun czyli Bartłomiej Alfonsem (wyd. 1934)
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Wiadomości bieżące, rozbiory i wrażenia literacko-artystyczne 1880 („Gazeta Polska” 1880, nr 144)
