wychowaniec (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. wychowanek
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Gdy jednakże wchodził już do pokoju pana swego, pułkownikowa wyszła drzwiami bocznemi, a opiekun wraz z wychowańcem pozostał sam na sam[2].
(1.1) Wczoraj miało miejsce spotkanie się b. wychowańców b. Szkoły Głównej, którzy 10 lat temu, a zatem w r. 1870, ukończyli wydział medyczny[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wychowanek mos, wychowanie n, wychowywanie n, wychowanka ż, wychowawca mos, wychowawczyni ż
forma żeńska wychowanica ż
czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.
przym. wychowany, wychowawczy
przysł. wychowawczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wychowany + -ec
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wychowanek
źródła:
  1.   Hasło „wychowaniec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Cyprian Kamil Norwid, Łaskawy opiekun czyli Bartłomiej Alfonsem (wyd. 1934)
  3. Henryk Sienkiewicz, Wiadomości bieżące, rozbiory i wrażenia literacko-artystyczne 1880 („Gazeta Polska” 1880, nr 144)