wróg publiczny
wróg publiczny (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, której działania są postrzegane jako przestępstwa, uważana za zagrożenie dla społeczności i napiętnowana przez nią[1]
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wróg publiczny wrogowie publiczni dopełniacz wroga publicznego wrogów publicznych celownik wrogowi publicznemu wrogom publicznym biernik wroga publicznego wrogów publicznych narzędnik wrogiem publicznym wrogami publicznymi miejscownik wrogu publicznym wrogach publicznych wołacz wrogu publiczny wrogowie publiczni
- przykłady:
- (1.1) Jak wszystkim wiadomo od morza do Tatr, w naszej błogosławionej krainie – jest pan Wrogiem Publicznym. To piętno wielce zasłużone (…)[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) przestępca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- wróg publiczny numer jeden
- etymologia:
- kalka z ang. public enemy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) public enemy
- łaciński: (1.1) publicus hostis
- węgierski: (1.1) közellenség
- źródła: