wiecheć (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pęk słomy itp.
(1.2) pot. coś przypominającego słomiany pęk
(1.3) łow. pęk sierści na narządach płciowych samców zwierzyny płowej[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Gęsi po osmaleniu należy wytrzeć słomianym wiechciem, umoczonym w wodzie zmieszanej z otrębami (do wielkanocnych gęsi używamy wody bez otrębów)[2].
(1.2) Wtedy już gnany strachem panicznym, wypadł z pod osłony gałęzi, osypały go kaskadą białą, uderzyły go w twarz kłującemi igłami i wiechciami śniegu[3].
składnia:
(1.1) wiecheć + D.
(1.2) wiecheć + D.
kolokacje:
(1.1) wiecheć grochowin / łyka / siana / słomy / ziół
(1.2) wiecheć wąsów, włosów
synonimy:
(1.1) wiecha
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pęk
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiechetek mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *věchъtь
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wiecheć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Rebekka Wolf, Kuchnia koszerna (wyd. 1904)
  3. Helena Mniszek, Gehenna (wyd. 1921)