otręby
otręby (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) roln. spoż. łuski nasion i zarodki ziarna pozostałe po jego zmieleniu, używane jako cenna pasza treściwa lub dodawane do potraw; zob. też otręby w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blp;
przypadek liczba mnoga mianownik otręby dopełniacz otrąb / otrębów[1] celownik otrębom biernik otręby narzędnik otrębami miejscownik otrębach wołacz otręby
- przykłady:
- (1.1) Najcieńszy pytel daje mąkę najcieńszą, a zarazem najbielszą, bo najmniej otrąb przepuszcza[2].
- (1.1) Gęsi po osmaleniu należy wytrzeć słomianym wiechciem, umoczonym w wodzie zmieszanej z otrębami (do wielkanocnych gęsi używamy wody bez otrębów)[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) otręby pszenne / żytnie / jęczmienne/ ryżowe
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bran
- baskijski: (1.1) zahi
- bułgarski: (1.1) трици
- duński: (1.1) klid n
- hiszpański: (1.1) salvado m
- niemiecki: (1.1) Kleie ż
- nowogrecki: (1.1) πίτουρο n
- rosyjski: (1.1) о́труби lm
- ukraiński: (1.1) ви́сівки lm
- wilamowski: (1.1) kłaeja ż, kłȧja ż, kłaja ż
- włoski: (1.1) crusca ż
- źródła:
- ↑
Hasło „otręby” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Piekarstwo (wyd. 1900)
- ↑ Rebekka Wolf, Kuchnia koszerna (wyd. 1904)
- ↑
Hasło „otręby” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.