otręby (1.1) pszenne
wymowa:
IPA: [ɔˈtrɛ̃mbɨ], AS: [otrmby], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) roln. spoż. łuski nasion i zarodki ziarna pozostałe po jego zmieleniu, używane jako cenna pasza treściwa lub dodawane do potraw; zob. też otręby w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blp;
przykłady:
(1.1) Najcieńszy pytel daje mąkę najcieńszą, a zarazem najbielszą, bo najmniej otrąb przepuszcza[2].
(1.1) Gęsi po osmaleniu należy wytrzeć słomianym wiechciem, umoczonym w wodzie zmieszanej z otrębami (do wielkanocnych gęsi używamy wody bez otrębów)[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) otręby pszenne / żytnie / jęczmienne/ ryżowe
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. otrębiany, otrębowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prasł. *otrǫba/*otrǫbъ (rzecz. odczas. od prasł. *otrǫbitiodrąbać)[4]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „otręby” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Piekarstwo (wyd. 1900)
  3. Rebekka Wolf, Kuchnia koszerna (wyd. 1904)
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „otręby” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.