kłuć

kłuć (język polski)

ktoś kogoś kłuje (1.1)

wymowa:

IPA: [kwuʨ̑], AS: [ku̯uć] ​

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) przebijać coś czymś ostro zakończonym, spiczastym

(1.2) (o owadach) żądlić

(1.3) wywoływać uczucie ostrego bólu

odmiana:

przykłady:

(1.3) Od dwóch dni kłuje mnie w boku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kłuć bagnetem • rana kłuta

synonimy:

(1.1) dźgać

(1.2) żądlić, ciąć, gryźć

(1.3) strzykać

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ranić

(1.3) boleć

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kłucie n, ukłucie n, przekłucie n, kół mrz

czas. ukłuć dk., nakłuć dk., nakłuwać ndk., przekłuć dk., przekłuwać ndk., wykłuć dk., wykłuwać ndk., zakłuć dk., zakłuwać ndk.

związki frazeologiczne:

prawda w oczy kole

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) prick; (1.2) sting
• białoruski: (1.1) калоць
• jidysz: (1.1) שטעכן (sztechn); (1.3) שטעכן (sztechn)
• kazachski: (1.1) шаншу
• niemiecki: (1.1) stechen; (1.2) stechen; (1.3) stechen
• rosyjski: (1.1) колоть
• ukraiński: (1.1) колоти

źródła: