wiązka

wiązka (język polski)

wiązki (1.1) witek wierzbowych

wiązki (1.2) laserowe

wymowa:

IPA: [ˈvʲjɔ̃w̃ska], AS: [vʹi ̯õũ̯ska], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ą • i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pewna liczba jednakowych, zwykle podłużnych przedmiotów, ułożonych razem i związanych; zob. też wiązka w Wikipedii

(1.2) światło lub cząstki biegnące w jednym kierunku

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiązka	wiązki
dopełniacz	wiązki	wiązek
celownik	wiązce	wiązkom
biernik	wiązkę	wiązki
narzędnik	wiązką	wiązkami
miejscownik	wiązce	wiązkach
wołacz	wiązko	wiązki

przykłady:

(1.1) Podarowałem swojej żonie wiązkę polnych kwiatów.

(1.2) Emitowana wiązka jest silnie rozbieżna.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pęk, snopek, reg. śl. ociepka

(1.2) strumień, promień

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiązadło n, wiązar m, wiązalnia ż, wiązacz m, wiązaczka ż

czas. wiązać ndk.

przym. wiązkowy, niepowiązany

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wiązać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bundle; (1.2) beam
• duński: (1.1) bundt n; (1.2) stråle w
• esperanto: (1.1) fasko
• niemiecki: (1.1) Bund n, Bündel n; (1.2) Kegel m, Strahl m
• rosyjski: (1.1) связка ż, вязанка ż; (1.2) пучок m
• szwedzki: (1.1) bunt w
• ukraiński: (1.1) в'язка ż; (1.2) промінь m

źródła: