waszmość pan

waszmość pan (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. tytuł grzecznościowy adresowany do mężczyzny pochodzącego ze szlachty przez innego przedstawiciela tegoż stanu

odmiana:

(1.1) związek rządu,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	waszmość pan	waszmość panowie
dopełniacz	waszmość pana	waszmość panów
celownik	waszmość panu	waszmość panom
biernik	waszmość pana	waszmość panów
narzędnik	waszmość panem	waszmość panami
miejscownik	waszmość panie	waszmość panach
wołacz	waszmość panie	waszmość panowie

przykłady:

(1.1) Ona, jako to dziewka z wielkiej krwi i górnej maniery, żadnego nie pokazowała ukontentowania, zgoła na niego nie patrząc, dopieroż gdy o waszmość panu mówić książę Bogusław począł, zaraz w niego utkwiła oczy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pan; daw. asandziej, asindziej, dobrodziej

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

zobacz też: waszmość pan • waszmość pani • waszmość panna • waszmość państwo

inne warianty: acan, acpan, aćpan, asan, aspan, wacan, waćpan, wasan, waspan

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: